مادر ما، مادر تمومه عالمه
جمعه, ۱۴ اسفند ۱۳۹۴، ۰۲:۱۶ ب.ظ
بسم الله
یک نکته‌ای عرض کنم و بر بال عرشیِ چنین مژده‌ای سوار بشوید و پرواز کنید به کوچه‌ی بنی_هاشم.
خدا خودش کمک می‌کند!
خدا مگر بندگان خودش را که خوش سابقه هستند رها خواهد کرد؟
خدا هم وقتی امتحان سخت از بنده‌اش می‌کند، یک دفعه‌ای آیه‌ی بسیار روشنی هم بهش نشان می‌دهد.
خدا کمک‌های عجیب و غریب می‌کند. نگاه کنید، می‌بینید.
خدا مهربان است، خدا به فرعون مهربان بود، موسی عمران را فرستاد به سمت فرعون، بهش فرمود: «موسی من، باهاش نرم صحبت بکنی‌ها! او طغیان کرده.»(اذْهَبا إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى. فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَیِّناً لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشى)(طه/43و44)
خدایا! تو طرفدار فرعون هستی یا موسی؟
خدا به تک تک ما کمک بزرگ خواهد کرد، محبّت فراوان خواهد کرد.
و ما به این محبّت مستحضر هستیم.
پشتیبان ما این محبّت ویژه‌ی خداست.
دل‌هایتان را شاد کردم یا نه؟ حالا روضه.
خدا در امتحان سختی که از مردم مدینه گرفت، و واقعاً آن امتحان سخت بود،
یک کمکی بهشون کرد که در کلّ عالم خلقت خدا چنین کمکی به کسی نکرده.
چه کمکی کرد؟شما فکر کنید برای هدایت یک قوم، برای اتمام حجّت در سخت‌ترین بحران‌ها آیا کمکی از این بالاتر امکان دارد؟
یک‌دفعه‌ای در مدینه، در میان آن مردم مردّد، آن مردم از حق فاصله گرفته،
صدای ناله‌ی فاطمه بلند شد، صدای گریه‌ی فاطمه‌ی زهرا بین در و دیوار بلند شد و همه‌ی مردم از این صدا باخبر شدند.
امام زمان! عذرخواهی می‌کنم، حضرت_زهرا(س) می‌توانست اگر در به پهلویش اصابت کرد، داد نزند؛ می‌توانست. اینقدر قدرت داشت.
اگر می‌دید صلاح نیست کسی صدایش را بشنود یا حتی لازم نیست، به خدا از بین در و دیوار کسی صدای فاطمه را نمی‌شنید.
جز اینکه آرام بگوید فضّه! کمکم کن.
اما این صدای گریه‌ی فاطمه(س) که بلند شد، یعنی «آی مردم مدینه! پهلویم را شکستند.»
این هم عنایت پروردگار، این هم کمک.
هنوز هم که هنوز است همان صدای ناله دارد دست‌های ما را می‌گیرد.
همان صدای ناله است ما را جمع کرده دور پسر فاطمه.
ما را دارد مقدمه_ساز ظهور آقا قرار می‌دهد.
همان صدای ناله است که رزمنده‌ها را دست‌شان را گرفت...
منبع: استاد پناهیان
